شکرنعمت

فردى در پیش حكیمى از فقر خود شكایت مى‌كرد و سخت مى‌نالید. حكیم گفت: خواهى كه ده‌هزار درهم داشته باشى و چشم نداشته باشى؟

گفت: البته كه نه. دو چشم خود را با همه دنیا عوض نمى‌كنم

گفت: عقلت را با ده‌هزار درهم، معاوضه مى‌كنى؟

گفت: نه

گفت: گوش و دست و پاى خود را چطور

گفت: هرگز...

گفت: پس هم اكنون خداوند، صدها‌هزار درهم در دامان تو گذاشته است. باز شكایت دارى و گله مى‌كنى؟! بلكه تو حاضر نخواهى بود كه حال خویش را با حال بسیارى از مردمان عوض كنى و خود را خوش‏‌تر و خوش‌بخت ‏تر از بسیارى از انسان‌‏هاى اطراف خود مى‌‏بینى.

پس آن‌چه تورا داده‏‌اند، بسى بیش‌‏تر از آن است كه دیگران را داده‌‏اند و تو هنوز شكر این همه را به جاى نیاورده، خواهان نعمت بیش‏‌ترى هستى...!!!