ارزش موقعیت مکانی، در امید به زندگی انسان‌ها :

مجله علمی ایلیاد – موسسه‌ی سلامت و رفاه استرالیا، در تازه‌ترین گزارشش از سبک زندگی استرالیایی‌ها ادعا کرده است که موقعیت مکانی افراد، در تعداد سال‌های عمر آن‌ها موثر است و می‌توان تخمین زد که افراد در هر منطقه، چقدر عمر می‌کنند. در این گزارش که در بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ انجام شد، نشان داده است که امید به زندگی به‌طور متوسط در بین استرالیایی‌ها در حال افزایش است، اما این آمار درباره‌ی همه‌ی جوامع یکسان نیست.

مُردن در این جهان برای همه‌ی انسان‌ها اتفاق می‌افتد و هیچ‌کس نمی‌تواند منکر آن شود؛ اما تا حدودی می‌توان با پیش‌بینی تخمین زد که افراد در جوامع مختلف چقدر عمر می‌کنند؟ برای مثال متوسط طول عمر در کشور آفریقایی چاد، حدود ۵۰ سال است؛ اما همین مولفه در کشور موناکو بیش از ۸۹ سال است. اما محققان موسسه‌ی سلامت و رفاه استرالیا، طی تحقیق‌شان، امید به زندگی در بین استرالیایی‌هایی که در بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ متولد شده‌اند را ۸۲.۴ سال عنوان می‌کنند. اما امید به زندگی در افرادی که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ متولد شده‌اند از این میزان کمتر و حدود ۸۲.۱ سال است.

آمار دقیق این موسسه نشان می‌دهد که طول عمر و امید به زندگی انسان‌ها بسته به زمان تولدشان، متفاوت است؛ و به مولفه‌ی مهم دیگری بستگی دارد که آن موقعیت مکانی‌ای است که در آن زندگی می‌کنند. «کلیر اسپارک» مدیر بخش سلامت جامعه در موسسه‌ی سلامت و رفاه استرالیا می‌گوید: «با پیشرفت علمی و اجتماعی در جوامع، امید به زندگی افزایش می‌یابد. همین پیشرفت‌ها باعث شده‌اند که نرخ مرگ و میر بر اثر حوادث کاهش چشم‌گیری کند و طول عمر در جوامع پیشرفته افزایش یافته است. بنابراین می‌توان موقعیت مکانی زندگی انسان‌ها را عاملی مهم در طول عمر دانست.»

گزارش‌ها در کشور استرالیا، نشان می‌دهد که می‌توان متوسط امید به زندگی در ساکنان شمال شهر سیدنی را ۸۵.۵ سال تخمین زد؛ در حالی که ساکنان شهر‌های کمتر توسعه یافته، طول عمری تا ۷۷.۷ سال خواهند داشت.

اسپارک می‌گوید: «این بدیهی است که ساکنان شهرها، به‌خصوص شهرهای پیشرفته، دارای وضعیت امید به زندگی بهتری نسبت به جوامع روستایی و حاشیه‌ای شهرها هستند. طبق گزارش‌های معتبر علمی و پزشکی گذشته، می‌توان دریافت که آمار ابتلا به بیماری‌هایی همچون دیابت در شهرها کمتر از نواحی حاشیه‌ای و روستایی است. به جز عوامل حادثه‌ای که عدم پیشرفت می‌تواند عامل اصلی آن‌ها باشد، داشتن مشاغل سخت و آلوده به مواد معدنی مضر و سموم کشاورزی و آلودگی‌های محیط‌های دامپروری، خود می‌تواند عاملی مهم در عمر کوتاه‌تر باشد.»

کمپینی به‌نام «تغذیه‌ی دوران کودکی» نظراتی مخالف با این نظرات دارد. آن‌ها ادعا می‌کنند که سبک تغذیه در اکثر جوامع شهری، نامناسب‌تر از جوامع روستایی است. آن‌ها می گویند، بر خلاف آمارهای جدید، طول عمر و امید به زندگی رو به کاهش است. این کمپین، با هدف ترویج تغذیه‌ی مناسب و سبک زندگی خوب راه‌اندازی شده است. آن‌ها می‌گویند: «در واقع دوران مهمی از تغذیه در دوران اولیه‌ی زندگی وجود دارد که تغذیه عاملی مهم در آن است. این دوران هزار روزه‌ی اول زندگی کودک، بسیار حیاتی و مهم است. این دوران، بازه‌ی زمانی دوران بارداری مادر را نیز شامل می‌شود.»

پرفسور «پیتر دیویس» مدیریت این کمپین را بر عهده دارد و می‌گوید: «تحقیقات ما اثبات کرده است که سبک زندگی و وضعیت سلامت ما مستقیماً از هزار روز اول زندگی‌مان تاثیر می‌پذیرد. برخی از مدل‌ها پیش‌بینی کرده‌اند که متوسط طول عمر انسان‌ها در حال کاهش است. تلاش ما این است که بتوانیم با معرفی روش‌های تغذیه‌ای سالم و مناسب، از این روند کاهشی جلوگیری کنیم و حتی آن‌را صعودی کنیم. فراموش نکنیم که مشکلات واقعاً جدی در مورد چاقی و بیماری‌های قلبی، دیابت و دیگر بیماری‌های مرتبط با تغذیه‌ی نامناسب وجود دارد و در حال فراگیر شدن هستند. ما این‌ موارد را می‌دانیم و سعی می‌کنیم تا در هزار روز اول زندگی، تاثیر مثبت را در زندگی کودکان بگذاریم.»

ترجمه: مجله علمی ایلیاد

منبع: sbs.com.au

استرس سبب کاهش تحمل درد می شود :

پژوهشگران در مطالعات خود دریافتند که رابطه ای مستقیم بین میزان استرس در افراد و قدرت تحمل درد جسمی وجود دارد . بر این اساس مشخص شد که استرس های مزمن و دوره ای به مراتب مضر تر از استرس های شدید و آنی هستند.

استرس سبب کاهش تحمل درد می شود

میگنا: پژوهشهای جدید دانشمندان نشان می دهد که میزان بالای استرس و اضطراب ذهنی سبب کاهش و تحلیل قدرت بدن انسان در تحمل درد می شود.

در این پژوهش ها گروهی از افراد جوان و سالم مورد مطالعه قرار گرفتند و در نتیجه مشخص شد که بالارفتن استرس سبب کاهش آستانه تحمل درد شده و در زمان وجود آرامش ذهنی به میزان قابل توجهی تاثیر درد در بدن کاهش خواهد یافت.

پرفسور روت دفرین Ruth Defrin که یک متخصص روان شناس بوده و سرپرستی این پژوهش ها را بر عهده دارد در ارتباط با این موضوع عنوان کرد: «نوع استرس و میزان ارزیابی آن در حقیقت با سیستم تشخیص درد در بدن انسان تداخل دارد، بنابر این به هر میزانی که اندازه استرس بالا تر رود، بدن در قابلیت تطبیق با درد، ناکارآمدتر خواهد شد».

وی همچنین خاطر نشان کرد که پژوهش های پیشین نشان می دهد که استرس های مزمن و دوره ای بسیار مخرب تر و آسیب رسان تر از استرس های حاد مقطعی بوده و می تواند منجر به بروز بیماری های سیستماتیک در بدن انسان شود.

این تیم پژوهشی در نتیجه گیری مطالعات خود ضمن بیان اهمیت وجود استرس در میزان تحمل درد های فیزیکی، عنوان کرد که پیشنهاد ما این است که افراد به هر طریق ممکن باید تلاش کنند تا از میزان استرس خود کاسته و بر آن غلبه کنند . به گفته این پژوهشگران؛ داشتن آرامش روحی سبب بهبود زیادی در نحوه زندگی و سلامت جسمی و روانی خواهد شد.

مرجع : سیناپرس/ میگنا

چگونه با آموزش، حافظۀ خود را هک کنیم؟

بیگ بنگ: آیا می‌توانیم به مغز خود آموزش دهیم که چیزهایی که می‌خواهیم را به خاطر آوریم؟ ما نمی‌توانیم همه چیز را به یاد آوریم. در عوض، مغز ما چیزهایی را به خاطر می‌آورد که برای تبدیل شدن به حافظۀ بلندمدت مهم است. اما آیا راهی برای کنترل کردن خاطراتمان وجود دارد؟

memoryبه گزارش بیگ بنگ، اینکه شما دارید برای امتحان مطالعه می‌کنید یا

 اینکه می‌خواهید بهترین خاطرات تعطیلات خود را بسازید، در اینجا راهی برای فریب دادن مغز برای یادآوری چیزهایی که می‌خواهید را ببینید.

به خودتان پاداش دهید :

دکتر آلیس میسون روانشناس تجربی دانشگاه غرب استرالیا، در حال تحقیق بر روی این موضوع است که پاداش می‌تواند بر آنچه که به یاد می‌آوریم تأثیر بگذارد. وی می‌گوید: «پاداش چیزی است که حس خوبی به ما می‌دهد. به طور معمول، در مورد پاداش‌های اولیه صحبت می‌کنیم- خب این پاداش‌ها غذا، دارو و رابطه جنسی هستند- و اینها سیستم پاداش در مغز را فعال می‌کنند و مادۀ شیمیایی طبیعی‌ای به نام دوپامین آزاد می‌کنند.» آلیس در آزمایشگاه، از پول- پاداش ثانویه- استفاده کرد تا ببیند که چطور می‌تواند به مردم کمک کند تا چیزها را به یاد آورند. بعنوان مثال، وی به افراد می‌گوید «گربه»، «سگ» و «ماهی» را به خاطر آورند و اگر «گربه» را به خاطر آورند، ۲۰c دریافت خواهند کرد.

این روش جواب می‌دهد. و بهترین چیز این است که حتی به استفاده کردن از پول واقعی هم نیازی نیست. فقط پاداش گرفتن به تنهایی، برای تقویت حافظه کافی است. آلیس می‌گوید: «فقط اینکه حس کنید چیزی را خوب انجام می‌دهید، برای فعال کردن سیستم پاداش کافی است.» پول پاداش دادن و امتیاز نمی‌تواند باعث شود که چیزی را به خاطر آورید، بلکه فقط می‌تواند حافظۀ شما را برای برخی چیزها تقویت کند.

آن را به بازی تبدیل کنید :

می‌خواهید از تکنیک امتیاز استفاده کنید؟ محیط بازی‌مانندی را ایجاد کنید. آلیس می‌گوید وقتی در مورد پاداش عدم اطمینان وجود داشته باشد، چیزها را به بهترین نحو به خاطر می‌آوریم. به عنوان مثال، وقتی به افراد گفته می‌شود که اگر «گربه» را از لیست به یاد آورند، تاس خواهند انداخت و اگر عدد ۶ بیاورند، جایزه‌ای برنده خواهند شد، به احتمال بیشتری «گربه» را به خاطر خواهند آورد.

در کلاس، این تکنیک را می‌توان با خواستن از دانش‌آموزان برای چرخاندن چرخی در کلاس انجام داد، که اگر چیزهای خاصی را به یاد آورند جایزه‌ای برنده خواهند شد. آلیس می‌گوید: «وقتی در محیطی باشید که به طور کلی برخی چیزها پاداش داشته باشند و برخی دیگر خیر پاداش نداشته باشند …. واقعا باعث افزایش تعامل شما می‌شود.»

کمی بخوابید :

نظریه‌های زیادی در مورد اینکه خواب چگونه می‌تواند به ذخیرۀ خاطرات کمک کند، وجود دارد. آلیس می‌گوید یکی از معروف‌ترین نظریه‌ها این است که وقتی یاد می‌گیریم، نشانه‌ای کوتاه‌مدت را در ناحیه‌ای از مغزمان، که هیپوکاموس نام دارد، می‌گذاریم. وی می‌گوید: «تصور می‌شود که در طول خواب، آن خاطرات به ناحیۀ دائمی‌تری در نوقشر مغز منتقل می‌شود. تصور می‌شود که آن اطلاعات در نوقشر با اطلاعات قدیمی ادغام می‌شود.»

اولین و آخرین چیزها را حساب کنید :

در نهایت، آلیس می‌گوید ما مستعد به یاد آوردن اولین و آخرین چیزهایی که اتفاق می‌افتد، هستیم. پس اگر می‌خواهید خاطرۀ خوبی از تعطیلات داشته باشید، در اولین و آخرین روز بهترین کارهایتان را انجام دهید. آلیس می‌گوید: «می‌دانیم که مردم به احتمال بیشتری آن لحاظ اولیه تعطیلات و آن لحظات آخرین تعطیلات را به خاطر می‌آورند. اینکه آن اتفاقات اولین و آخرین روزها خوب یا بد باشند، تجربه کلی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»

ترجمه: زهرا جهانبانی/ سایت علمی بیگ بنگ

منبع: medicalxpress.com

شخصیت ما ژنتیکی است یا اکتسابی؟

علم می‌گوید: هر دو، اما از جهاتی عجیب و غریب! برخی از ویژگی‌های شخصیتی نسبت به بقیه، ژنتیکی‌تر هستند .

به گزارش سایک نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، شخصیت ما پیچیده و چند بعدی است. بر اساس چهار مطالعه‌ی انجام شده، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که برخی از ویژگی‌های شخصیتی نسبت به بقیه، ژنتیکی‌تر هستند. مثلا اینکه شما چقدر ماجراجو هستید، بیشتر ژنتیکی است، در حالیکه چقدر آدم ساده گیر و خونسردی هستید، ارتباط بسیار کمی با ژنتیک شما دارد.

به عبارت دیگر، اگر والدین شما عاشق امتحان کردن غذاهای جدید و عجیب باشند، احتمال اینکه شما هم از این کار لذت ببرید بسیار زیاد است. اما اگر پدر و مادر شما انسان‌های خونسرد و بیخیالی باشند، احتمال اینکه شما هم اینچنین باشید، کم است.

پذیرا بودن :

پذیرا بودن یعنی اینکه خلاق، خیال پرداز و پذیرا نسبت به ایده‌های جدید هستید. این ویژگی شخصیتی، 57 درصد ژنتیکی است.

وظیفه شناسی و با وجدان بودن :

وظیفه شناسی و متعهد و با وجدان بودن یعنی اینکه به جزئیات اهمیت می‌دهید و پایبند هستید. این ویژگی شخصیتی 49 درصد ژنتیکی است.

برونگرایی :

برونگرایی یعنی اینکه به خوبی با دیگران ارتباط برقرار می‌کنید و از این ارتباط و تعاملات انرژی می‌گیرید. این ویژگی شخصیتی 54 درصد ژنتیکی است.

سازگاری :

سازگاری یعنی اینکه معمولا نسبت به دیگران واکنش انعطاف پذیرانه‌ای دارید و سخت نمی‌گیرید. این ویژگی شخصیتی 42 درصد ژنتیکی است.

روان رنجوری – ثبات احساسی :

روان رنجوری یعنی نگرانی و وسواس نسبت به موضوعات و ثبات احساسی یعنی ثبات هیجانی در شرایط حساس. این ویژگی شخصیتی 48 درصد ژنتیکی است.

شناسایی الگوی فعالیت مغزی مرتبط با اسکیزوفرنی :

مجله علمی ایلیاد - اسکیزوفرنی یک اختلال مغزی است که موجب توهمات، هذیان‌گویی و اختلالات شناختی می‌شود و معمولاً در دوران نوجوانی یا جوانی اتفاق می‌افتد. هر چند برخی علائم، می‌توانند نشان دهند که فرد در معرض خطر ابتلا به این اختلال قرار دارد، ولی هنوز هیچ روش قطعی، جهت تشخیص آن تا زمانی که اولین نشانه‌های روان‌پریشی در فرد مبتلا رخ نداده است، وجود ندارد.

دانشمندان علوم اعصاب دانشگاهMIT، طی تحقیقاتی مشترکی که با محققان مرکز پزشکی بث، بیمارستان زنان بریگهام و همچنین مرکز بهداشت روان شانگهای انجام دادند، موفق به شناسایی یک الگوی فعالیت مغزی مرتبط با ابتلا به اسکیزوفرنی شدند که می‌تواند به عنوان یک شاخص، برای تشخیص هر چه سریع‌تر بیماری مورد استفاده قرار گیرد.

«گاسی کالین» از محققین پژوهش‌های مغزی موسسه‌ی مک گاورن در MIT، در این ارتباط می‌گوید: «شما می‌توانید این الگو را به عنوان یک فاکتور هشداردهنده در نظر بگیرید. اگر ما از این نوع اندازه‌گیری‌های مغزی استفاده کنیم، شاید بتوانیم ابتلا به روان‌پریشی را کمی بهتر پیش‌بینی کنیم و همچنین این امر ممکن است به مداخلات درمانی مناسب بعدی نیز کمک نماید.»

این مطالعه که در مجله‌ی Molecular Psychiatry  به چاپ رسیده است، در مرکز بهداشت روان شانگهای به انجام رسیده است. «سوزان وایتفیلد گابریلی» از محققان موسسه‌ی مک گاورن و نیز استاد روانشناسی دانشگاه نورث ایسترن، یکی از محققان اصلی این مطالعه است که «جی جون وانگ» از مرکز بهداشت روان شانگهای، «ویلیام استون» و «لری سیدمن» از مرکز پزشکی بث و نیز «مارتا شنتون» از بیمارستان زنان و بریگهام، وی را در این راه همراهی کردند.

ارتباطات ناهنجار :

قبل از تجربه‌ی یک نشانه از علایم روان‌پریشی که با تغییرات ناگهانی رفتاری و عدم ارتباط با واقعیت مشخص می‌شود، ممکن است بیماران علائم خفیفی مانند تفکرات آشفته را تجربه کنند. این نوع تفکرات، می‌تواند منجر به بروز رفتارهایی مانند پریدن تصادفی از موضوعی به موضوع دیگر یا پاسخ‌های غیر مرتبط به یک سوال شود. بر اساس نتایج مطالعات گذشته، حدود ۲۵ درصد افرادی که اینگونه علائم اولیه را تجربه می‌کنند، به اسکیزوفرنی مبتلا هستند. گروه تحقیقاتی مربوط به این مطالعات، در مرکز بهداشت روان شانگهای تشکیل شد. دلیل این امر نیز تعداد زیاد بیمارانی است که احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی در آن‌ها زیاد است و سالانه به این مرکز مراجعه می‌کنند.

محققان ۱۵۸ نفر را در گروه سنی بین ۱۳ تا ۳۴ سال مورد مطالعه قرار دادند که در این افراد، به دلیل تجربه‌ی علائم اولیه، احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی بالاتر بود. همچنین در این گروه، ۹۳ بیمار فاقد علایم اولیه، به عنوان گروه کنترلی در نظر گرفته شدند. در ابتدای این مطالعه، محققین با استفاده از تصویربرداری عملکردی تشدید مغناطیسی یا همان «fMRI» نوعی فعالیت مغزی معروف به «شبکه‌های حالت استراحت» را بررسی کردند. شبکه¬های حالت استراحت، نواحی از مغز هستند که در شرایطی که مغز، فعالیت شناختی خاصی ندارد با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.

وایتفیلد گابریلی در این‌باره، می¬گوید: «ما علاقمند به مشاهده‌ی معماری عملکرد درونی مغز بودیم تا بتوانیم ارتباطات یا شبکه‌های ناهنجار اولیه‌ی مغزی را در افرادی که در مراحل بالینی، احتمال زیاد ابتلا به اسکیزوفرنی دارند، شناسایی کنیم.» یک سال پس از انجام اسکن‌های مغزی اولیه، ۲۳ نفر از بیماران با احتمال زیادِ ابتلا، یکی از علایم روان‌پریشی را تجربه کرده بودند و بیمار اسکیزوفرنی تشخیص داده شدند. در اسکن‌های مغزی این بیماران که قبل از تشخیص بیماری آن‌ها انجام شده بود، محققان به یک الگوی متمایز عملکردی دست یافتند که با نتایج گروه کنترلی سالم و نیز سایر افرادی که مبتلا به روانپریشی نبودند، متفاوت بود.

به عنوان مثال، در اکثر افراد، بخشی از مغز معروف به شکنج گیجگاهی فوقانی که در پردازش شنوایی نیز دخیل است، به شدت با نواحی از مغز که مرتبط با ادراک حسی و کنترل حرکتی هستند، ارتباط دارد. با این حال، در بیماران روان‌پریش، بخش شکنج گیجگاهی فوقانی، بیشتر به نواحی کناری آن که در پردازش احساسات دخیل هستند، مرتبط می‌شود. طبق نظر محققین، این موضوع می‌تواند پاسخی برای این پرسش باشد که چرا بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی معمولاً توهم شنوایی دارند؟ همچنین در افراد با احتمال ابتلای بالا که روان‌پریش نیستند، ارتباط شبکه‌ای تقریباً یکسانی با نتایج افراد سالم دیده می‌شود.

مداخله‌ی زودهنگام :

این نوع فعالیت مغزی متمایز، از آن‌جایی که ممکن است حتی در بیماران جوان‌تر دیده شود، می‌تواند به‌عنوان نشانه‌ی اولیه‌ی اسکیزوفرنی، مفید واقع شود. در حال حاضر، محققین مطالعات مشابهی را بر روی جمعیت جوان در معرض خطر، از جمله کودکان با سابقه‌ی خانوادگی اسکیزوفرنی انجام می‌دهند.

وایتفیلد گابریلی، می¬گوید: «ما عمیقاً اعتقاد داریم که می‌توانیم این موضوع را به صورت بالینی عملی کنیم تا بتوانیم هر چه زودتر، از آن برای شناسایی شبکه‌های ناهنجار مغز، استفاده کنیم. ما امیدوار هستیم که بتوانیم مداخلات زودهنگام را انجام دهیم و حتی ممکن است از بروز اختلالات روانپزشکی جلوگیری کنیم.»

وی و همکارانش، در حال آزمایش مداخلات اولیه هستند که می‌تواند به مبارزه با علائم اسکیزوفرنی، از جمله درمان رفتارشناختی و بازخورد عصبی کمک کند. رویکرد بازخورد عصبی شامل آموزش بیماران به منظور استفاده از مراقبه‌ی ذهن برای کاهش فعالیت در شکنج گیجگاهی فوقانی مغز است که این فعالیت، قبل و در حین توهم شنوایی تمایل به افزایش دارد.

محققین همچنین قصد دارند مطالعه صورت گرفته بر روی این بیماران را ادامه دهند. آن‌ها اکنون به تجزیه و تحلیل برخی از داده‌های تکمیلی مربوط به ارتباطات ماده‌ی سفید در مغز این بیماران می‌پردازند تا پی ببرند که اگر این ارتباطات منجر به تفاوت‌های بیشتری می‌شود، بتوان از آن به عنوان شاخص اولیه‌ی بیماری استفاده کرد.

نوشته: آن ترافتون

ترجمه: امید محمدی – مجله علمی ایلیاد

منبع: scitechdaily.com

کمبود روی و خطر تولد کودک مبتلا به اوتیسم :

عوامل محیطی و ژنتیکی روی ابتلای کودکان به بیماری اوتیسم

 اثرگذار هستند اما اخیرا بررسی‌های دانشمندان آمریکا و آلمان

 نشان داده است که کمبود روی در زنان باردار، می‌تواند خطر 

ابتلا به اوتیسم را در نوزادان افزایش دهد.

دانشمندان هنوز جواب قطعی برای دلیل ابتلا به اوتیسم را نمی‌دانند 

و بیشتر بررسی‌ها نشان داده است که عوامل محیطی و نقص ژنتیکی

 در ایجاد این بیماری نقش عمده‌ای دارند. اما اخیرا دانشمندان 

آمریکایی و آلمانی می‌گویند شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد 

کمبود روی در زنان باردار، جنین آنها را در خطر ابتلا به بیماری 

اوتیسم قرار می‌دهد. آنها در بررسی‌های خود متوجه شدند که 

کمبود روی در بدن کودکان، آنها را به اختلالات رفتاری مبتلا می‌کند.

این محققان می‌گویند: ماده معدنی روی، باعث برقراری ارتباط 

(یا تولید سیناپس‌های) بین سلول‌های مغزی که در مراحل اولیه

 رشد جنین شکل می‌گیرند، می‌شود. سیناپس‌ها به وسیله یک

 دستگاه مولکولی پیچیده که از طریق ژن‌های خطرناک اوتیسم 

رمزگذاری می‌شوند، به وجود می‌آیند. پیام‌های سلول‌های عصبی

 از طریق سیناپس‌ها، از سلولی به سلول دیگر منتقل می‌شود.

بیماری اوتیسم به وسیله گونه‌هایی خاص از ژن‌ها که در تشکیل

 سیناپس‌ها و به ثبات رساندن تعداد آنها موثر هستند، در مراحل

 اولیه رشد جنین به وجود می‌آید.

این محققان در بررسی‌های خود متوجه شدند که مقدار ماده 

معدنی روی در عصب‌ها، که با پروتئین‌های رمزگذاری شده به وسیله

 ژن‌ها در ارتباط هستند، در ایجاد بیماری اوتیسم دخالت دارند. در

 واقع کمبود این ماده معدنی می‌تواند موجب اوتیسم در کودک شود. 

با این حال محققان هنوز نمی‌دانند مصرف چه مقدار ماده معدنی

 روی برای زنان باردار ضروری است.

ماده معدنی روی در تولید سلول‌‌ها و آنزیم‌های جدید، پردازش 

کربوهیدرات‌ها، چربی و پروتئین در غذاها موثر است و به روند 

درمان جراحت کمک می‌کند. از خوراکی‌هایی که سرشار از روی

 هستند، می‌توان به گوشت قرمز، صدف، لبنیاتی چون پنیر، نان و

 غلات کامل اشاره کرد. البته مصرف روزانه بیش از ۲۵ میلی‌گرم 

روی، برای بدن مضر است زیرا آن با جذب مس، بدن را با کمبود

 مس مواجه کرده و فرد به کم‌خونی و ضعف استخوانی مبتلا می‌شود.

به گزارش سایک نیوز و به نقل از طبنا، محققان می‌گویند کمبود روی 

در اوائل رشد جنین باعث می‌شود که سیناپس‌های ارتباط‌دهنده 

سلول‌ها به یکدیگر، به‌درستی شکل نگیرند و مدار عصبی کاملی 

تشکیل نشود و کودک به بیماری اوتیسم، مبتلا شود.

منبع : سایک نیوز

ما میوە کلام خود را میخوریم :

زمانی که شما صحبت میکنید، شما در حال کاشت دانه هستید

 و در نهایت شما محصولی را مطابق با کلام خود برداشت میکنید، 

مطمئن باشید که در حال کاشت دانه های مناسب هستید.

درست مانند باغبانی اگر شما دانه سیب بکارید سیب برداشت میکنید و اگر دانه 

پرتقال کاشته باشید،پرتقال برداشت میکنید.

به بیان دیگر،

شما نمیتوانید منفی صحبت کنید و در عین حال زندگی مثبتی داشته باشید.

شما نمیتوانید درباره شکست صحبت کنید و انتظار پیروزی داشته باشید.

امکان ندارد درباره کمبود و فقر و نداری صحبت کنید و در عین 

حال فراوانی در زندگی شما جاری شود.

یکی از فرمول‌های شوپنهاور که خیلی به من کمک کرد، 

این ایده بود که شادی نسبی از سه منبع سرچشمه می‌گیره:

آنچه هستی

آنچه داری

و آنچه در چشم مردم جلوه میکنی.

اون اصرار داره که ما باید فقط بر اولی تمرکز کنیم و بر دومی

 و سومی بر داشته‌ها و بر وجهه‌مان سرمایه‌گذاری نکنیم چون

 کنترلی بر اون دو تا نداریم؛ چون از ما گرفته می‌شن . درست 

مثل پیری گریزناپذیر که داره زیبایی تو رو ازت می‌گیره. 

در واقع، شوپنهاور گفته 

"داشتن" معکوس می‌شه: آنچه داریم، اغلب صاحبمان می‌شود.

درمان شوپنهاور

اروین یالوم

دلیل حرف زدن در خواب :

ناله کردن، ادای کلمات نامفهوم و حتی سخن گفتن در خواب امری 

بی‌خطر است و امکان دارد برای هر فردی ایجاد شود اما استرس، نگرانی 

و هرگونه مشکلات روان‌شناختی می‌تواند احتمال بروز آن را افزایش دهد

 و هر چه این مشکلات روان‌شناختی و نگرانی بیشتر باشد، ممکن است 

تعداد ایجاد این اختلالات در خواب نیز افزایش پیدا کند.

به گزارش سایک نیوز و به نقل از بهداشت نیوز: تحقیقات نشان می‌دهد 

که سخن گفتن در خواب در اثر درست عمل نکردن مکانیسم و دستگاهی

 عصبی در مغز ایجاد می‌شود که وظیفه‌اش توقف فعالیت‌های عصبی مرتبط 

با خوابیدن همچون فعالیت‌های گفتاری یا حرکتی بدن است.

قطعاً تاکنون با افرادی برخورد کرده‌اید که در هنگام خوابیدن و زمانی که 

در خوابی عمیق هستند شروع به صحبت کرده و حتی گاهی فریاد می‌زنند.

 این افراد معمولاً پس از بیدار شدن، موضوع را به خاطر نداشته و چیزی از

 حرف‌های خود را به یاد نمی‌آورند. هنگامی‌که ما می‌خوابیم، مکانیسمی 

در مغز وجود دارد که فعالیت‌های عصبی مرتبط با خوابیدن را فعال کرده 

و از انجام فعالیت‌های گفتاری یا حرکتی بدن پیشگیری می‌کند.

در این میان گاهی ممکن است این سیستم درست عمل‌نکرده و در بین 

دو بخش مجزای عملکرد مغزی فرد اختلال ایجاد شود. در حقیقت با بروز 

این اختلال، فرد از این سیستم دفاعی و تنظیم‌کننده اعصاب در هنگام 

خواب عبور کرده و این افراد در خواب حرف زده و یا حتی راه می‌روند. 

البته احتمال ایجاد این مسئله در افراد مجرد بیشتر است و در متأهلین 

کمتر دیده می‌شود.

ناله کردن، ادای کلمات نامفهوم و حتی سخن گفتن در خواب امری

 بی‌خطر است و امکان دارد برای هر فردی ایجاد شود اما استرس، 

نگرانی و هرگونه مشکلات روان‌شناختی می‌تواند احتمال بروز آن را 

افزایش دهد و هر چه این مشکلات روان‌شناختی و نگرانی بیشتر باشد،

ممکن است تعداد ایجاد این اختلالات در خواب نیز افزایش پیدا کند.

درواقع درست عمل نکردن این مکانیسم مغزی موجب ناله در خواب و زیر لب 

سخن گفتن یا حتی سخن گفتن طولانی ایجاد شود. ایجاد حرکات زیاد 

در خواب و یا راه رفتن نیز از همین مسئله نشاءت می‌گیرد.

در خواب سخن گفتن یا somniloquy پاراسومنیا (parasomnia) یک

 اختلال در سیستم عصبی مغز است که در طول خواب ایجاد می‌شود و

 با رفتارهای غیرطبیعی و غیرمعمول همراه است. این عمل می‌تواند ادای

 کلمات نامفهوم، صبحت کردن یا حتی حرف زدن با صدای بلند یا فریاد

 زدن باشد.

محتوای صحبت کردن در خواب می‌تواند پیچیده باشد و معمولاً ازنظر قواعد

 خواب دیدن امکان اینکه درست باشد نیز وجود دارد. همان‌گونه که بر اساس

 تحقیقات پژوهشگران، خواب افراد متأثر از رویدادها و حوادث اخیری است 

که در زندگی آن‌ها روی‌داده، می‌توان گفت سخن گفتن در خواب نیز تحت 

تأثیر رویدادهای اخیر در زندگی فرد خوابیده است.

قابل‌توجه است که ناله کردن، ادای کلمات نامفهوم و حتی سخن گفتن 

در خواب امری بی‌خطر است و امکان دارد برای هر فردی ایجاد شود

 اما استرس، نگرانی و هرگونه مشکلات روان‌شناختی می‌تواند احتمال 

بروز آن را افزایش دهد و هر چه این مشکلات روان‌شناختی و نگرانی

 بیشتر باشد، ممکن است تعداد ایجاد این اختلالات در خواب نیز افزایش 

پیدا کند.

لازم به ذکر است که اختلالات خواب که سخن گفتن یکی از آن‌ها بوده، 

بسیار رایج است. این مسئله در کودکان به‌ویژه کودکان و نوجوانانی که 

در سنین بلوغ قرار دارند، دیده می‌شود اما در بزرگسالان نیز دیده می‌شود.

منبع : سایک نیوز

ویژگی‌های کودکان تیزهوش :

نایب رئیس انجمن علمی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه اولویت کودکان تیزهوش آموزش آن‌ها نیست،‌ گفت: آنچه برای کودکان استثنایی و تیزهوش حائز اهمیت است، بحث پرورش استعدادهای آن‌هاست لذا باید طرح استعدادیابی ملی کودکان کشور برای شناسایی این قشر انجام شود.

به گزارش سایک نیوز و به نقل از ایسنا، دکتر ناصرالدین کاظمی در نشست تخصصی بازنگری وضعیت کودکان استثنایی در جامعه با بیان اینکه براساس قانون تفاوت‌های فردی هر کودکی استثنایی است، گفت: فردیت و استقلال هر کودکی زیر ۱۴ تا ۱۵ سالگی محقق می‌شود، گفت: بنابراین در مورد کودکان استثنایی نمی‌توان آن‌ها را جدا از کودکان عادی دانست. همچنین نباید فراموش کرد که مسائل مربوط به کودکان استثنایی محدود به آموزش آن‌ها نیست، بلکه شامل توجه تام و تمام به آن‌ها از ابتدای تولد است. بنابراین باید از کودکان استثنایی حمایت‌های ویژه‌ای شود.

وی با بیان اینکه یکی از گروه‌های ۱۳ گانه کودکان استثنایی مربوط به کودکان تیزهوش است، اظهارکرد: در جامعه کمتر به این گروه توجه می‌شود و توجه به آن‌ها تنها محدود به سال‌های تحصیلات رسمی متوسطه است.

نایب رئیس انجمن علمی کودکان استثنایی تهران با بیان اینکه توجه به کودکان تیزهوش تنها محدود به مقطع دبیرستان و از ۱۱ سالگی است ادامه داد: همین توجه نیز تنها از سوی سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان اعمال می‌شود به طوری که تنها تعداد محدودی از آن‌ها تحت پوشش قرار می‌گیرند.

کاظمی با اشاره به اینکه در کشورهای مترقی شناسایی استعدادهای دانش آموزان به سمت سال‌های پیش دبستان سوق داده شده است،‌ تصریح کرد: زمانی که کودک در ۶ سالگی به ۶۵ درصد رشد هوشی خود می‌رسد باید از این سال‌های طلایی با دقت استفاده کرد، چرا که آموزش و پرورش رسمی دنیا از شش سالگی از ظرفیت ۳۵ درصدی رشد هوشی که باقی مانده است، ‌استفاده می‌کنند.

وی با تاکید بر اینکه اولویت اول در مورد این کودکان آموزش آن‌ها نیست، بلکه پرورش آن‌ها است، ادامه داد: برای فرد باهوش کافی است که این دانش آموز با کمک مربی و معلم تنها روش‌های مطالعه را یاد بگیرد و اولویت باید پرورش استعدادهای آن‌ها باشد.

وی با بیان اینکه تنها نباید هوش دانش آموزان مورد سنجش قرار بگیرد و سنجش استعدادهای آن نیز از اهمیت برخوردار است، اظهارکرد: در حال حاضر سه نوع تیزهوشی شناخته شده است. یکی از انواع تیزهوشی در مورد افرادی است که بسیار منظم، وقت‌شناس،‌ پرکار و سخت‌کوش هستند. این افراد توجه ویژه‌ای به جایگاهشان دارند. همچنین این درصد افراد تیزهوش بسیار اهل رقابت هستند و از هر موقعیت مقایسه‌ای استقبال می‌کنند. شکل‌گیری ارزشیابی کیفی در مدارس ایران عمدتا به ضرر این دسته از دانش اموزان تیزهوش تمام شده است.

نایب رئیس انجمن علمی کودکان استثنایی تهران با اشاره به دسته دیگری از افراد تیزهوش در مورد ویژگی‌های آن‌ها اظهارکرد: گروه دوم اهل برقراری ارتباط بین مفاهیم و ساماندهی ذهنی موضوعات هستند بطوری که باید تمام آموخته‌هایشان را به یکدیگر مرتبط کنند، به همین دلیل موضوعات تئوریک کتاب درسی، آزمایشگاه یا کارگاه برایشان تنها زمانی اهمیت پیدا می‌کند که بتوانند ارتباط موضوعات با یکدیگر را درک کنند. به همین دلیل این افراد سیاستمداران قابلی می‌شوند و می‌توانند تصمیم‌گیری‌های بزرگی اتخاذ کنند بطوری که به سرعت از سوی پدر و مادرشان مورد مشورت واقع می‌شوند.

کاظمی دسته دیگری از افراد تیزهوش را کودکانی دانست که بسیار متکی به ظرفیت‌های تجربی خودشان هستند و کنجکاوی بالایی دارند، بطوری که گاهی تجربه‌گری آن‌ها گاهی با خطر جانی برایشان همراه است. همچنین دسته دیگری از این تیزهوشان عمدتا نسبت به مفاهیم زمان و مکان بی اعتنا هستند بطوری که گاهی تصور می‌شود آن‌ها عمدتا دوره‌های بیکاری و پراکندگی دارند. این دسته از تیزهوشان سال‌های مدرسه را به زحمت تحمل می‌کنند.

وی با اشاره به نقاط ضعف و قوت ارائه خدمات کودکان استثنایی ادامه داد: در حال حاضر در محافل علمی رویکردی عوامانه وجود دارد بطوری که افراد تنها از توانایی‌هایشان لذت می‌برند و تنها می‌خواهند روی این نقاط قوت کار کنند در حالی که باید بینش افراد نسبت به توانایی و ناتوانی تغییر کند. نازل‌ترین دارایی انسان، هوش است. این در حالی است که ما براساس توانایی انسان را تعریف می‌کنیم که درست نیست.

کاظمی در ادامه تاکید کرد: در سطح خود برای پرورش کودکان استثنایی نیاز به مربی داریم تا نقش راهنما برای این کودکان را بازی کند. باید به فردیت این کودکان توجه ویژه‌ای شود. در سطح کلان نیز باید کودکان بازمانده از تحصیل وارد چرخه آموزش شوند و همچنین همت گسترده‌ای برای اجرای طرح استعدادیابی ملی کودکان کشور انجام شود.

به گزارش ایسنا، در بخش دیگری از این نشست شیوا دولت‌آبادی موسس انجمن حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان با اشاره به 4 درصد کودکان استثنایی توضیح داد: برخی از این کودکان مشکل یا تفاوت توانایی ذهنی با سایر کودکان دارند بطوری که در حالت بسیار تیزهوش و یا کم توان ذهنی قرار می‌گیرند. دسته دیگری از این کودکان نیز با مشکلات بدنی مثل نابینایی، ناشنوایی،‌ مشکل تکلم و … روبرو هستند.

وی در ادامه اظهارکرد: دسته سوم کودکان استثنایی با مشکلات شدید عاطفی و هیجانی با ریشه نارسایی‌های عصبی، ژنتیکی یا اجتماعی روبرو هستند. برخی از کودکان استثنایی نیز مجموعه‌ای از معلولیت‌ها و استثناها را با خود به همراه دارند.

وی با بیان اینکه به نظر می رسد واژگان در حال تغییر هستند و دیگر در سطح جامعه از اصطلاحات عقب ماندگی استفاده نمی‌شود، تصریح کرد: بحث در مورد هویت کودکان استثنایی نیاز به تلاشی همه جانبه دارد و باید نوع نگاه نسبت به این کودکان تغییر کند. ما باید این کودکان را به مثابه افراد عادی ببینیم و با آن‌ها برخورد کنیم.

در بخش دیگری از این نشست پرفسور حسن عشایری روانپزشک و استاد علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان اینکه استثناها همان Norm‌ها هستند که تحت شرایط ویژه‌ای تجلی پیدا می‌کنند، اظهارکرد: نگاه به کودکان تیزهوش در جامعه باید تغییر کند. در حال حاضر نگاه آموزش و پرورش به دانش آموزان تنها به عیب‌های آن‌ها اشاره می‌کند و میزان ناتوانی‌های آن‌ها را اندازه می‌گیرد و این باید در مورد توانایی‌های افراد ارزیابی شود.

وی با انتقاد از اصطلاح مردسالارانه «مادرزادی» توضیح داد: زمانی که از این واژه استفاده می‌کنید به گونه‌ای القاء می‌شود که هرگونه مشکل فرد از طریق مادر به او منتقل شده است در حالی که چنین نیست و باید بگوییم مشکل فرد « از بدو تولد » به وجود آمده است.

این استاد دانشگاه با تاکید بر تغییر نگرش نسبت به کودکان استثنایی و توجه همه جانبه به وضعیت جسمی، روانی و اجتماعی آن‌ها توضیح داد: در مورد آموزش این کودکان باید فرآیندمدار باشم و نه پیامدمدار. تغییر نگرش بعد از سطوح بالای قدرت تا سطوح خانواده و فردی اتفاق بیفتد. این کودکان نیازمند ترحم نیستند چرا که قابلیت‌ها و توانایی‌های ویژه‌ای دارند که باید کشف و شکوفا شوند.

وی با اشاره به راهکارهای توانبخشی بهتر این کودکان اظهارکرد: باید کودکان استثنایی را وارد جمع کنیم و در برخی از کشورها بحران‌های کوچک را برای این کودکان ایجاد می‌کنند تا آن‌ها تمرین کنند تا از پس مشکلات بربیایند. باید روی این کودکان به شکل طولانی مدت وقت گذاشت تا وارد جامعه شوند و این کار نیازمند زمان و عشق به این کار است.

دشمنان یعنی افکار منفی خودتان، تردیدها و ترسها و واهمه ها...

چه بسیارند کسانی که به دلیل ترس از دست دادن، عزیزترین موهبت زندگیشان را مفت باخته اند.

ترس تنها دشمن آدمی ست.

وقتی هراسانید،آنچه را که از آن بیم دارید به سوی خود می کشانید...

پس قوی باشید و نترسید، به پشت سر نگاه نکنید و به روزگار سخت نیندیشید

که دیگر بار گرفتار همان اوضاع خواهید شد.

فلورانس اسکاول شین

خطر افسردگی در کمین مردانی که به تازگی پدر شده‌اند :

 مجله علمی ایلیاد - بر اساس نتایج پژوهشی جدید، مردانی که در انتظار به دنیا آمد فرزندشان هستند یا آن‌هایی که به تازگی صاحب فرزند شده‌اند، گاهی هم‌چون زنان دچار افسردگی می‌شوند. براساس گفته‌های گروه تحقیق، در سال‌های اخیر بیشتر توجه بر تشخیص و درمان افسردگی مادران بوده است و این درمان‌ها تاثیرات مثبتی بر روی سلامتی مادر و بچه داشته است. با این حال شناسایی پدرانی که در معرض ابتلا به افسردگی قرار دارند نیز می‌تواند برای این مردان و خانواده‌ی آنان  سودمند واقع شود.

در تحقیق جدیدی بر روی پدران که یکی از بزرگترین مطالعات صورت گرفته در زمینه‌ی افسردگی پس و پیش زایمان در پدران است، ۳،۵۰۰ مرد مورد بررسی قرار گرفته‌اند. این تحقیق قسمتی از «پروژه‌ی رشد» در نیوزیلند است. نتایج در ۱۵ فوریه در مجله‌ی روانشناسی JAMA منتشر شده است. مطالعات قبلی نشان می‌دهند ۲۰ درصد خانم‌ها افسردگی پیش و پس از زایمان را تجربه می‌کنند. این شرایط ممکن است حاصل تغییرات هورمونی در طول و پس از بارداری یا عوامل خارجی همچون بارداری ناخواسته، خشونت خانگی و یا فقدان حمایت حاصل از روابط اجتماعی و سایر روابط باشد.

محققان در مطالعه‌ای جدید پی برده‌اند که ۲،۳ درصد مردان در نیوزیلند دچار افسردگی پیش از زایمان و ۴،۳ درصد آنان دچار افسردگی پس از زایمان می‌شوند. لیسا آندروود، محقق در دانشگاه آکلند در نیوزیلند می‌گوید: «اگر چه این نرخ بسیار کمتر از زنان است اما با این وجود می‌تواند عواقب جدی درسلامت عمومی داشته باشد.»

آندروود می‌گوید: «افسردگی پدر می‌تواند بر روی روابط خانواده تاثیر گذاشته و سبب به وجود آمدن مشکلات اقتصادی و یا ضعف در رشد شناختی کودک، از جمله مشکلات رفتاری و عاطفی  شود.» آندروود در مصاحبه با livescience می‌گوید: «با توجه به این‌که در سال حدود ۴ میلیون بچه در آمریکا به دنیا می‌آید، همین درصد کوچک شامل تعداد زیادی پدر و به دنبال آن کودکانی می‌شود که تحت تاثیر پیامدهای افسردگی پدر قرار می‌گیرند. زمان پیش و پس از زایمان، زمان‌های بسیار مهمی از نظر تاثیرات طولانی مدت پدران بر سلامت کودکان به حساب می‌آید.»

مطالعات جدید نشان می‌دهند افسردگی در پدران فارغ از عواملی همچون سن، وضعیت عمومی اجتماعی، اقتصادی، وضعیت تاهل و از قبل برنامه‌ریزی شده بودن یا نبودن باداری است. با این وجود افسردگی پیش از زایمان در پدران با عواملی چون تجربه‌ی استرس یا ضعف در سلامتی در طول حاملگی ارتباط دارد. افسردگی پس زایمانی مرتبط با استرس و ضعف سلامتی در پدر،  ارتباطی با «مادر، از کار اخراج شدن، یا داشتن سابقه‌ی افسردگی» ندارد.

آندروود امیدوار است پزشکان بتوانند فاکتورهایی که ممکن است سبب افسردگی شوند را شناسایی و علائم افسردگی را مشخص کنند و سپس گزینه‌های درمانی را که به طور فزاینده‌ای برای مادران استفاده می‌شوند را پیشنهاد دهند. پدران همچون مادران، تاثیر بسیار زیادی بر روی رشد کودک دارند. سلامت روحی والدین، روابط آن‌ها با هم، شیوه‌ی فرزندپروری و صمیمیت آن‌ها با فرزندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین تشخیص و درمان زودهنگام بیماری‌های روانی در پدران و البته مادران بسیار ضروری است.

نوشته: کریستوفر وانیک

ترجمه: مجله علمی ایلیاد

راستی لذت تنها بودن را چشیده‌ای؟

 قدم زدنِ تنها، دراز کشیدنِ تنها توی آفتاب؟

چه لذتِ بزرگی است برای یک موجود عذاب کشیده، برای قلب و سر! 

منظورم را می‌فهمی؟

آیا تا به حال مسافت زیادی را تنها قدم زده‌ای؟

قابلیتِ لذت بردن از آن، دلالت بر مقدارِ زیادی فلاکتِ گذشته و نیز لذت‌های 

گذشته دارد.

وقتی پسربچه بودم خیلی تنها می‌ماندم؛ اما آنها بیشتر به زورِ شرایط بود

 نه به انتخابِ خودم؛ اما حالا، با شتاب به طرفِ تنهایی می‌روم، همان‌طور 

که رودخانه‌ها با شتاب به سویِ دریا سرازیر می‌شوند.

کتاب: نامه به فلیسه

کافکا

شناسایی سه نوع جدید افسردگی :

متخصصان در مطالعات اخیر سه زیرمجموعه جدید از اختلال افسردگی 

را شناسایی کرده‌اند و معتقدند که این یافته‌ها می‌تواند به توضیح این 

که چرا برخی از انواع افسردگی به خوبی به “دارو درمانی” پاسخ

 نمی‌دهند، کمک کند.

به گزارش سایک نیوز و به نقل از ایسنا، طبق برآوردهای اخیر افسردگی 

بیش از ۳۰۰ میلیون نفر را در سراسر جهان و دست‌کم ۱۶ میلیون نفر را 

در ایالات متحده آمریکا گرفتار کرده است.

بیش از ۶۰ درصد از افراد مبتلا به افسردگی در آمریکا آسیب های ناشی 

از افسردگی را تجربه کرده و تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به این اختلال

 درمان‌های مناسبی دریافت نمی‌کنند.

بازدارنده های بازجذب سروتونین (SSRIs) از رایج ترین داروهای 

تجویز شده برای افسردگی هستند و با افزایش سطح هورمون شادی 

یا سروتونین در مغز کار می کنند. تحقیقات جدید ممکن است به 

توضیح این که چرا بازدارنده های بازجذب سروتونین قادر به مقابله

 با برخی از انواع افسردگی نیستند، کمک کند.

یک تیم تخصصی از واحد محاسبات عصبی دانشگاه اوکیناوا، موسسه

 علمی فناوری فارغ التحصیلان دانشگاهی در ژاپن اکنون سه زیر 

مجموعه جدید از افسردگی را کشف کرده است.

به گفته پروفسور “کنجی دایا” مولف اصلی این مطالعه، همیشه 

گمانه‌هایی مبنی بر وجود انواع مختلف افسردگی وجود داشت که 

کارآیی دارو درمانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما هیچ توافقی در این

 ارتباط میان متخصصان وجود نداشت.

متخصصان به منظور مشخص شدن این موضوع داده‌های بالینی ۱۳۴ فرد 

را بررسی کردند که در نیمی از آنها اخیراً افسردگی تشخیص داده 

شده بود. محققان اطلاعاتی را در مورد پیشینه زندگی این افراد،

 سلامت روان، الگوهای خواب و سایر علل احتمالی استرس در زندگی

 آنها جمع آوری کردند. آنها همچنین از اسکنرهای عملکرد مغزی MRI برای 

مطالعه فعالیت مغز شرکت کنندگان این مطالعه استفاده کردند.

تیم کارشناسی در این مطالعه روش آماری جدیدی ابداع کرد که به محققان 

اجازه داد تا بیش از ۳۰۰۰ ویژگی قابل اندازه گیری شامل بروز آسیب های 

روحی دوران کودکی و شدت اولیه حادثه افسرده کننده را به 

پنج دسته تقسیم کنند.

از میان این پنج گروه داده، سه مورد با انواع مختلف افسردگی ارتباط داشتند. 

تصویربرداری مغزی نشان داد که اتصال عملکردی مناطق مختلف مغز که

 به “زاویه چین سینوسی مغز” متصل بودند، تعیین می‌کند که داروهای 

بازدارنده بازجذب سروتونین به طور موثر افسردگی را درمان می‌کنند یا خیر.

چین سینوسی مغزی، زاویه یک منطقه مغزی است که در پردازش زبان، 

اعداد، شناخت فضایی و توجه فرد نقش دارد.

این مطالعه نشان داد یکی از زیرمجموعه های افسردگی شناخته شده

 که به داروهای بازدارنده بازجذب سروتونین واکنش نشان نمی‌دهد

 با ارتباطات عملکردی و همچنین آسیب های روحی دوران کودکی ارتباط دارد.

از سوی دیگر دو نوع افسردگی دیگری که به خوبی به داروها پاسخ

 می‌دهند با اتصال پایین مغزی و فقدان آسیب های روحی دوران 

کودکی توصیف می‌شوند.

فکر مثبت از فیزیوتراپی هم موثرتر است!

درباره تاثیر مغز روی بدن هرچه بگوییم کم گفته‌ایم.

محققان در آخرین تحقیقات دریافتند

که آنچه در ذهن افراد می‌گذرد، حتی روی دردهای آرتروزی

 هم می‌تواند تاثیر بگذارد.

ساینس دیلی در این مورد نوشته است که فعالیت ذهنی مثبت ، 

می‌تواند دردهای مفصلی را کم کند و حتی از فیزیوتراپی هم

 تاثیرگذارتر باشد.

محققان در این بررسی ، با کمک یک گوشی هدفون، افراد را در 

معرض موسیقی آرامی قرار دادند و حین پخش موسیقی ،

 رایحه لیمو و عطر رز را هم همراه با نوری ملایم در فضا پخش کردند.

آنها از افراد خواستند که به موسیقی گوش کنند و فکرهای مثبت 

را در ذهنشان بپرورانند .

و جالب اینجا بود که با این تمرین،

درد 85 درصد افراد آرام گرفت.

به همین دلیل محققان توصیه می‌کنند که برای آرام کردن 

دردهای مفصلی و عضلانی، چشم‌هایتان را ببندید و کمی مثبت فکر کنید.

دکتر جیمز انس مینگر