در فرهنگنامه‌ی کوهنوردی به آدمهایی که با همدیگر کوهنوردی می‌کنند می‌گویند :

"همنورد".

چه اسم قشنگی !

"همنورد" ، یعنی تمام پستی‌ها و بلندیها و فراز و نشیب‌ها را در کنار هم درنوردیدن ، پشت و پناه هم بودن ،

کنار هم و پا به پای هم راه رفتن ، در رابطه با دیگران جنسیت نداشتن و جنسیت قائل نشدن ، در سخت‌ترین مسیرها و دشوارترین گردنه‌ها هوای هم را داشتن و تمام دار و ندار خود را با دیگران قسمت کردن ...

"همنوردها" رفتارهای ویژه‌ای دارند که رویای تمام کسانی است که می‌خواهند با همدیگر و در کنار هم زندگی کنند :

آنها همیشه حواس‌شان هست که یکی تندتر از دیگران حرکت نکند ،

حواس‌شان هست که یکی از دیگران جا نماند ، حواس‌شان هست که در مسیرهای سخت یکی سقوط نکند ، در سنگلاخ‌ها یکی لیز  نخورد ، حواس‌شان هست که یکی کم نیاورد ، که یکی فشارش نیفتد ، که یکی کم و کسر نداشته باشد .

همنوردی صرفاً هم تیمی بودن در یک رشته ورزشی نیست،

یک معرفت است ،

یک سبک زندگی است ،

همنوردی با هم بودن در عین احترام به فردیتهای همدیگر است ،

پشت و پناه هم بودن بدون منت گذاشتن است ،

همراه بودن بدون تملک و تصاحب است ،

عشق ورزی ، مهربانی و همدلی بدون توجه به جنسیت افراد است ،

چه خوب می‌شد اگر آدمها به جای هموطن بودن ، هم‌ مذهب بودن ، هم نژاد بودن ،

همجنس بودن و هم "سر" بودن ،

"همنورد" هم بودند در فراز و نشیب‌های زندگی ،

چه خوب می‌شد

اگر تمامی ما آدمها یکی رو داشتیم که همیشه در لحظات سختی و دشواری خیالمون تخت باشه که حمایتمون می کنه ، که تنهامون نمیزاره ، که دستمونو می‌گیره و پا به پامون راه میاد برای عبور از گردنه‌های سخت زندگی ، بدون اینکه ما رو بخواد به راه خودش ببره ،

یه "همنورد" که همیشه حواسش باشه برای نیفتادنمون ، برای رسیدنمون تا قله ، برای اوج گرفتنمون ،

چه خوب می‌شد اگر ما هم برای دیگران چنین همراهانی بودیم !

چه خوب می‌شد اگر آدمها ،

"همنورد" هم بودند ...