آن که بی‌باده کند جان مرا مست کجاست

وان که بیرون کند از جان و دلم دست کجاست

وان که سوگند خورم جز به سر او نخورم

وان که سوگند من و توبه‌ام اشکست کجاست

وان که جان‌ها به سحر نعره زنانند از او

وان که ما را غمش از جای ببرده‌ست کجاست

جان جان ‌ست وگر جای ندارد چه عجب

این که جا می‌طلبد در تن ما هست کجاست

غمزه چشم بهانه‌ست و زان سو هوسی‌ست

وان که او در پس غمزه‌ست دل خست کجاست

پرده روشن دل بست و خیالات نمود

وان که در پرده چنین پرده دل بست کجاست

عقل تا مست نشد چون و چرا پست نشد

وان که او مست شد از چون و چرا رست کجاست

مولانا