كور شدم، كور شدم. فریادی ست وحشت آور در دنیایی كه همه ادعای بینایی میكنند، در حالی كه همواره كورترین آدم ها آن هایی بودند كه نمی خواستند ببینند، نه آن هایی كه به واقع نمی دیدند.

این كوری سفید همه را به كام خود میكشد و در یك آن شعور و شرافت را از مردم می ستاند. دیگر نه تمدنی می ماند و نه انسانیتی. تكنولوژی دیگر به كار نخواهد آمد و هول و هراس قلب هر انسانی را چون چشمانش كور میكند.

انتظار معجزه از آسمان در سیمای هر كسی مشهود است، اما آیا معجزه میتواند درمانگر این همه بی خردی باشد؟

کوری

ژوزه ساراماگو