عقده ای ها را از این نشانه ها بشناسید

عقده ای ها را از این نشانه ها بشناسید :

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک یک اختلال شخصیتی عجیب می‌باشد. کسانی که به این اختلالات شخصیتی مبتلا هستند، احساسات شدید و ناپایدار و تصویر تحریف‌شده‌ای از خود دارند. خودباوری این افراد به تأیید دیگران وابسته است و از ارزش‌دادن به خود نشئت نمی‌گیرد.

عقده ای ها را از این نشانه ها بشناسید

میگنا: این افراد به‌شدت تمایل دارند مورد توجه دیگران قرار بگیرند و اغلب نمایشی یا به‌شکل نامناسب رفتار می‌کنند تا توجه دیگران را به خود جلب کنند. این اختلال بیشتر در خانم‌ها شایع است و معمولا در دوران نوجوانی یا اوایل بلوغ خود را نشان می‌دهد.

نشانه های یک اختلال شخصیتی عجیب!

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک چه نشانه‌هایی دارد:

بسیاری از این افراد مهارت‌های اجتماعی خوبی دارند، اما از این مهارت‌ها برای اداره‌ دیگران استفاده می‌کنند تا بتوانند مرکز توجه آنها قرار بگیرند. شخصی که به این اختلال مبتلاست احتمالا:

ناراحت است، مگر اینکه مرکز توجه دیگران باشد؛

لباس تحریک‌آمیزی پوشیده یا رفتار اغواکننده‌ای را به نمایش می‌گذارد؛

احساساتش به‌سرعت تغییر می‌کنند؛

خیلی نمایشی رفتار می‌کند، انگار که در مقابل تماشاچیان تئاتر اجرا می‌کند. احساسات و رفتارهای اغراق‌شده از خود نشان می‌دهد، اما همچنان صمیمیتی در رفتارش نیست؛

بیش‌ازحد به ظاهر خود اهمیت می‌دهد؛

مدام به دنبال تأیید دیگران است؛

گول می‌خورد و به‌ راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرد؛

بیش‌از‌حد به انتقاد یا عدم‌تأیید حساس است؛

تحمل سرخوردگی را ندارد و به‌راحتی از روزمرگی خسته می‌شود، اغلب پروژه‌ها را نیمه‌کاره رها می‌کند و از پروژه‌ای به پروژه‌ی دیگر می‌رود؛

پیش از عمل فکر نمی‌کند؛

عجولانه تصمیم گیری می‌کند؛

خودخواه است و به‌ندرت به دیگران توجه می‌کند؛

در حفظ روابطش مشکل دارد و در برخورد با دیگران اغلب دروغین یا بی‌مایه به‌نظر می‌رسد؛

برای جلب توجه دیگران تهدید یا حتی اقدام به خودکشی می‌کند.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت نمایشی می‌شود ؟

علت دقیق اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک هنوز مشخص نشده، اما بسیاری از متخصصان سلامت روان معتقدند که هم عوامل اکتسابی و هم ارثی در ایجاد این اختلال نقش دارند. برای مثال وجود اختلال شخصیت هیستریونیک در اعضای یک خانواده نشان می‌دهد که استعداد ژنتیکیِ این اختلال ممکن است ارثی باشد، اما شاید فرزند فردی که دچار این اختلال است صرفا رفتاری را که از مادر یا پدر خود آموخته، تکرار می‌کند.

دیگر عوامل محیطی‌ای که ممکن است تأثیر داشته باشند عبارتند از:

فقدان انتقاد یا تنبیه در کودکی؛

توجهی که صرفا در قبال اَعمال یا رفتارهای مورد تأیید خاصی به کودک ارائه می‌شود؛

توجه دمدمی‌مزاجانه‌ و غیرقابل پیش‌بینی والدین.

همه‌ اینها منجر به سردرگمی می‌شود که بالاخره کدام رفتار مورد تأیید والدین قرار خواهد گرفت. اختلالات شخصیتی معمولا در رابطه با طبیعت فردی و سبک‌های روان‌شناختی و شیوه‌های برخورد افراد با استرس در طی دوران بلوغ هم توسعه می‌یابند.

منبع : میگنا